شيخيه بستر پيدايش بابيت و بهائيت

مشخصات كتاب

شماره كتابشناسي ملي : ايران81-28614

سرشناسه : رضانژاد، عزالدين

عنوان و نام پديدآور : شيخيه بستر پيدايش بابيت و بهائيت/ رضانژاد، عزالدين

منشا مقاله : ، انتظار، ش 3 ، (بهار 1381): ص 227 - 247.

توصيفگر : شيخيه

توصيفگر : بهاييت

توصيفگر : امامت

توصيفگر : آفرينش

توصيفگر : احسايي، احمدبن زين الدين

توصيفگر : غلاه

توصيفگر : مفوضه

توصيفگر : بابيه

يادآوري

در بخش فرقه شناسي اين فصلنامه با موضوع «مهدويت و فرقه هاي انحرافي» دو مقاله در شماره هاي 1 و 2 آمده است. هر دو مقاله، با نگاهي خاص به بررسي فرقه ي «شيخيه» پرداخته اند و در باب پيدايش اين فرقه، رهبر و ويژگي هاي وي، موضع گيري عالمان نسبت به آنان و در نهايت بررسي و نقد عقايد پايه گذار «شيخيه» مطالبي آورده شد. اينك سلسله مقالاتي كه با اين قلم (به توفيق الهي) منتشر خواهد شد، در خصوص فرقه ي منحرف و ضاله ي «بهائيت» است؛ و ليكن بيش از پرداختن به آن، لازم است ريشه هاي فكري اي كه به «بابيت» و «بهائيت» ختم شد، نقد و بررسي گردد تا خوانندگان با بصيرت بيشتر، درصدد كشف چگونگي راه يابي انحراف در ميان افراد و گروه ها برآيند. از اين رو، اينك با بسط بيشتري از «شيخيه» و «افكار و اعتقادات آنان» سخن خواهيم گفت تا جريان شكل گيري فرقه ي ضاله ي «بابيت» و «بهائيت» به درستي ترسيم كرده، به نقد و بررسي عقايد آنان بپردازيم.

شيخيه

فرقه ي شيخيه، بر اساس تعاليم عالم شيعي، شيخ احمد احسائي، در نيمه ي اول قرن سيزدهم به وجود آمد. پيروان اين فرقه مجموعا از مردم بصره، حله، كربلا، قطيف، بحرين و بعضي از شهرهاي ايران بودند. [1] . اساس اين مذهب مبتني بر تركيب «تعبيرات فلسفي قديم» متأثر از آثار سهروردي با اخبار آل محمد صلي الله عليه و آله است. [2] آموزه هاي ويژه بنيانگذار اين فرقه، غيراز آن كه مايه ي انشعاب داخلي فرقه شد؛ زمينه ساز پيدايش دو فرقه ي منحرف «بابيت» و «بهائيت» نيز گرديد. نام ديگر اين گروه «كشفيه» است. كشفيه، كنايه از كشف و الهامي است كه رهبران اين فرقه،